Contracten monitoren
Na een aanbesteding resulterend in een ondertekend contract begint het echte werk. In de zin van dat er fysieke dingen gebouwd gaan worden.
De contractor heeft nu een luxeprobleem. Naast de andere opdrachten moet hij deze erbij zien in te plannen. Een contractor zal altijd streven naar een 100% bezetting van zijn capaciteit. En dat kan hij alleen bereiken door meer dan voldoende opdrachten op de plank te hebben liggen. Meer dan 100% capaciteit heeft hij niet en dus gaat hij schuiven met oplevertijden en mijlpalen.
Het is aan de contractmanager van de opdrachtgevende partij om voortijdig en vanaf het prille begin hier in te sturen. In de laatste week van de planning kan niets meer aan verloren tijd teruggewonnen worden. In de eerste week met nog vele maanden voor de boeg kan dat wel. Voorkomen dat tijd verloren gaat.
Projecten maak je in de voorbereiding.
Het opstellen van een doordachte scope en de ontrafeling van de interfaces met de bestaande omgeving is wezenlijk voor een goed verloop van het project. Er zijn grote investeringen vaak verknoeid, letterlijk door een te lichtzinnige aanpak. "Reparaties" van het oorspronkelijke plan tijdens de uitvoering kosten vaak tot het dubbele van het oorspronkelijk bedachte budget.
In het contract met de opdrachtnemer leidt dit tot onnodige discussies en erger tot een glijdend project dat alleen nog tot een goed einde gebracht kan worden door veel extra geld te fourneren.
We concluderen dat een project dus in de voorbereiding wordt gemaakt. Of verprutst.
Diverse partijen in de markt geven aan het project ter hand te kunnen nemen en te kunnen bouwen. Is dat echt zo? Een serieuze marktinventarisatie als huiswerk vooraf moet dat staven.
De scope is de basis van het contract. Het contract is op zijn beurt weer de verbintenis tussen de opdrachtnemer en de opdrachtgever. In het contract wordt afgesproken hoe partijen met elkaar omgaan. Wie is voor wat verantwoordelijk? Hoe worden de risico's afgedekt? Wat doe je met uitloop in tijd, in geld en hoe ga je om met onvoorziene gebeurtenissen? Hoe communiceer je met de omgeving?
Vertrouwen, transparantie, helderheid, elkaar begrijpen, goede schriftelijke afspraken maken . . . .
Na een aanbesteding resulterend in een ondertekend contract begint het echte werk. In de zin van dat er fysieke dingen gebouwd gaan worden.
De contractor heeft nu een luxeprobleem. Naast de andere opdrachten moet hij deze erbij zien in te plannen. Een contractor zal altijd streven naar een 100% bezetting van zijn capaciteit. En dat kan hij alleen bereiken door meer dan voldoende opdrachten op de plank te hebben liggen. Meer dan 100% capaciteit heeft hij niet en dus gaat hij schuiven met oplevertijden en mijlpalen.
Het is aan de contractmanager van de opdrachtgevende partij om voortijdig en vanaf het prille begin hier in te sturen. In de laatste week van de planning kan niets meer aan verloren tijd teruggewonnen worden. In de eerste week met nog vele maanden voor de boeg kan dat wel. Voorkomen dat tijd verloren gaat.
Projecten maak je in de voorbereiding.
Het opstellen van een doordachte scope en de ontrafeling van de interfaces met de bestaande omgeving is wezenlijk voor een goed verloop van het project. Er zijn grote investeringen vaak verknoeid, letterlijk door een te lichtzinnige aanpak. "Reparaties" van het oorspronkelijke plan tijdens de uitvoering kosten vaak tot het dubbele van het oorspronkelijk bedachte budget.
In het contract met de opdrachtnemer leidt dit tot onnodige discussies en erger tot een glijdend project dat alleen nog tot een goed einde gebracht kan worden door veel extra geld te fourneren.
We concluderen dat een project dus in de voorbereiding wordt gemaakt. Of verprutst.
Diverse partijen in de markt geven aan het project ter hand te kunnen nemen en te kunnen bouwen. Is dat echt zo? Een serieuze marktinventarisatie als huiswerk vooraf moet dat staven.
De scope is de basis van het contract. Het contract is op zijn beurt weer de verbintenis tussen de opdrachtnemer en de opdrachtgever. In het contract wordt afgesproken hoe partijen met elkaar omgaan. Wie is voor wat verantwoordelijk? Hoe worden de risico's afgedekt? Wat doe je met uitloop in tijd, in geld en hoe ga je om met onvoorziene gebeurtenissen? Hoe communiceer je met de omgeving?
Vertrouwen, transparantie, helderheid, elkaar begrijpen, goede schriftelijke afspraken maken . . . .
